Plus-minus. Atakujący.

Atakujący – silny psychicznie zawodnik, który nie łamie się niepowodzeniem. Odporny na krytykę twardziel, który z zimną krwią wykańcza akcje i kolejnych rywali. Opanowany przywódca, walczący do końca.

Często spotykam się ze stwierdzeniem, że atakujący to najważniejsza postać w ekipie – jakieś małe ziarnko prawdy pewnie w tym jest. Zawodnik grający na tej pozycji jest najczęściej wykorzystywany przez rozgrywającego – szczególnie wtedy, gdy w drużynie „posypało się” przyjęcie, co uniemożliwiło wyprowadzenie regularnej akcji i wymusiło wystawę piłki sytuacyjnej.

Wachlarz zagrań zawodników atakujących niemal z każdym sezonem rozszerza się o nowe, innowacyjne rozwiązania. Bombardierzy nie bazują już tylko na skoczności i sile; coraz częściej możemy się spotkać z plasami tuż za blok, bądź lobami nad rękami blokujących w dziewiąty metr.

Oczywiście, nie ma to jak porządny, siatkarski gwóźdź... ;)

specjalnie dla Joasi :) :*

Mnie osobiście zachwycają również szybkie piłki rozgrywane przez Miguela Falascę do Mariusza Wlazłego – to akcja na stuprocentowy punkt, bo panowie dograli ją do perfekcji na takiej szybkości i wysokości, że blok nie ma żadnych szans. Obrońcy także niewiele mogą zdziałać przy takiej sile uderzenia. Akcja marzenie ! :)

Atakujący to zawodnik, który żadnego bloku się nie boi – doskonałe warunki fizyczne i niebanalna skoczność sprawiają, że ataki wyprowadzane przez bombardierów rozbijają blok lub nawet go nie dotykają – piłka szybuje nad rękami blokujących i trafia bezpośrednio w pomarańczowe. Atakujący potrafi także niemiłosiernie obić blok rywali, doprowadzając ich do rozpaczy.

Bombardierzy z reguły dysponują fantastyczną zagrywką : mocną, rotacyjną i coraz częściej „zawijaną” do linii bocznej boiska. Takie ciosy rozmontowują niemal każdą obronę.

:)

Atakujący to człowiek, który czasem w pojedynkę rozwiązuje sytuacje boiskowe. Gdy jest źle, bierze sprawy „w swoje ręce” i odrabia straty bezkompromisowymi atakami, bądź serią nieziemskich zagrywek.

:P

A jakie są plusy i minusy bycia „główną armatą” teamu?

Do plusów zaliczam fakt, iż bombardierzy tworzą filar ofensywy, przez co są najwidoczniejszymi postaciami na boisku. Niejednokrotnie są nominowani do nagród MVP.

Atakujący to odpowiedzialna i kluczowa pozycja – ci zawodnicy to motory napędowe drużyny.

Wszystko to sprawia, że gra na pozycji bombardiera jest niezwykle ważna i efektowna. Atakujący wie, ile od niego zależy i ta odpowiedzialność za drużynę to fantastyczna sprawa.

Minusy? Z pewnością obciążenia. Atakujący są bardzo eksploatowanymi zawodnikami, co często prowadzi do nieprzyjemnych kontuzji. Następną kwestią jest sztuczna presja. Ekipa z klasowym bombardierem automatycznie uważana jest za lepszą ekipę. Gdy okazuje się jednak, że na ważnej imprezie atakujący zawodzi, wtedy zrzuca się na niego odpowiedzialność i presję za porażkę. Bo przecież miał pomóc, skończyć dwie, trzy piłki sytuacyjne...

Minusy nie przysłaniają mi jednak plusów, których jest zdecydowanie więcej :).

Słowem – atakujący to dla mnie pozycja marzenie :)).

A Wam, jak się wydaje?

Zapraszam do dyskusji na blogu i na fan page'u na Facebook'u :).

Podoba się? Lajkuj ! :)