Plus-minus. Podsumowanie.

I to już koniec mojego autorskiego cyklu o pozycjach siatkarskich.
To moja pierwsza, poważna praca, więc myślę, że chociaż szału nie ma, to wstydu też nie ma ;).
Fajnie było się wcielić w "eksperta", pozbierać w jedną całość i opisać to, co się na co dzień ogląda.
Napisałam pięć dłuuugich postów o sztuce siatkarskiego rzemiosła i przybliżyłam nie tylko Wam, ale i sobie tajniki poszczególnych pozycji, przeczytałam 30 Waszych komentarzy i różne opinie, i jest zadowolona :).
Generalnie co, jakoś wyszło, nie? :).

Serdecznie dziękuję wszystkim, którzy dopingowali mnie dzielnie i dzielili się ze mną - dziennikarzem wielkimAmatorem swoimi spostrzeżeniami .

Anetko, wielkie dzięki za to, że dopingowałaś mnie dzielnie i mobilizowałaś do dalszej pracy, a także za to, że pomogłaś mi zdecydować się o czym ten cykl w ogóle ma być. Dzięki, Mistrzuniu ! :)  :*.

Czapka z głów przed moimi  "gośćmi w studio", a więc przed Agu i Dżastą,  za fachowe wywiady i profesjonalizm, dzięki którym ten cykl "miał ręce i nogi" :). Moje Bohaterki !  :*.

Mateuszu, dzięki za rozmowę na temat gry na pozycji libero i pomysł "na niespodziankę" ;).

Wielki dzięki kieruje także w stronę Joasi - wariacie, godziny zmarnowane przez nas na gadu zawsze sprawiały, że świat automatycznie miał różowe barwy i już nic nie było w stanie wyprowadzić mnie z równowagi - nawet nie wiesz jakie to ważne, gdy człowiek jednego sensownego zdania nie może napisać!  xD :) ;*


Dziękuję także wszystkim komentującym - miło czytać Wasze obiektywne opinie :).
Wszyscy jesteście wspaniali i jedno wiem na pewno - gdyby nie WY, nie byłoby tego cyklu ! :*


PS : Być może w następnych dniach zabiorę się za kolejny cykl o moich bohaterach :).
Miałam sobie w prawdzie dać spokój, ale stwierdziłam , że chcę się z Wami podzielić swoistego rodzaju historią.
Bo moja siatkarska historia to przede wszystkim ludzie - nie tylko wielkie imprezy i spektakularne zwycięstwa, czy bolesne porażki   :).

Dzięki ! :*