Poczucie czasu

„Nie ma zbyt wiele czasu, by być szczęśliwym. Dni przemijają szybko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpisujemy marzenia, a jakaś niewidzialna ręka nam je przekreśla. Nie mamy wtedy żadnego wyboru. Jeżeli nie jesteśmy szczęśliwi dziś, jak potrafimy być nimi jutro?”

~ Phil Bosmans

świat zobaczyć w wodnym odbiciu - bezcenne!

Iloczas, czyli zestaw czasów rodem z Bruno Schulza, w których ostatnio żyję. W czasie treaźniejszym czekam. Daję czasowi czas. Niech sobie kibicowskie serce odpocznie i zgromadzi siły na zbliżające się plusligowe starcia. Siatkarski puls narazie uspokojony, wprowadzony w stan hibernacji, aczkolwiek od dziś znów nieco przyspiesza, dreptając gdzieś między fascynacją a podekscytowaniem. 

#werble 

Snajperowa rusza do Spodka! Tak, moi kochani, jak to mawia J.B.B marzenia się spełnia, więc w myśl tej pięknej zasady razem z Asią udajemy się w podróż życia do mekki polskiej siatkówki, by poczuć ten klimat, te emocje i napisać historię. Historię meczu, który nigdy więcej się nie powtórzy. #dlamniezaszczyt

Międzyczas. W międzyczasie pracuję, nadrabiam towarzyskie zaległości, czytam z słuchawkami w uszach. Kojarzycie OneRepublic? KIDS – polecam i wielbię. Martina Garrixa i jego „In the name of love” nie da się nie kochać, ostatnio nie rozstaję się z tym utworem, słucham go nawet teraz, pisząc tego posta :) #muzycznieuzależniona

BIG love <3

Z serii „życie zakupoholiczki” – dwie pary butów, stos koszulek i sweterek (kocham sweterki) oraz dwie nowe książki (trzy, z imieninową). Założyłam sobie też dziś kartę stałego klienta w Empiku #mójempik (zastanawiam się, czemu tak późno) – Bonda i coś od Kasi Grocholi, nie lubię się ograniczać gatunkowo. Poza tym, czekają jeszcze kryminały z biblioteki, uzbierał się więc całkiem pokaźny stos książek #lubięto

Bezczas. W „bezczasie” lawiruję między życiem tu a życiem tam, tym studenckim. Coraz bardziej dociera do mnie powaga sytuacji, cała ta wyprowadzka, nowe miejsce, w którym przyjdzie mi mieszkać, ludzie, których tam poznam, studia, które tam rozpocznę. Nie lubię mówić o tym, jak to sobie poradzę, jaka będę świetna i czego to dokonam. Wolę czyny; proste sprawy, które załatwię, zadania, którym podołam, egzaminy, które zdam, sesje, które zaliczę,  obowiązki, które wypełnię. One pokażą, czy decyzje które podjęłam odnośnie dorosłego życia były właściwe. Trzymajcie kciuki! #jeszczeniepoznanianka