#GoPoland

Cześć, cześć!
Po dość długiej przerwie znów zaczęłam bawić się w bloggowanie, ale ... Po raz kolejny znikam z blogsfery. Nie, nie na zawsze. Na czas Mistrzostw Świata. Będę Snajperem-kibicem-wiernym, bo kibicowanie wychodzi mi znacznie lepiej niż pisanie. A Chłopakom nie potrzebna kolejna "mądra głowa", która będzie wyliczać błędy, ustalać taktykę i krystalizować szóstkę.

Za dziewięć dni założę moją biało-czerwoną koszulkę i usiądę przed telewizorem, by zobaczyć jeden z dwóch meczosów, które obejrzę na pewno. Chciałabym wrócić tu w lepszym nastroju niż ten, w którym znikam.

Przeczytałam gdzieś ostatnio, że czasem kluczem do szczęścia jest oczekiwać mniej od losu, dzięki temu unikniemy rozczarowań ... Nie oczekuję zatem niczego od "naszych" mistrzostw.
Po prostu usiądę.
Obejrzę albo nie obejrzę.
Będę płakać ze szczęścia albo z przykrości (jak to ostatnio miałam w kibicowskim zwyczaju).
Bo łzy to taki drogocenny wyznacznik miłości.
W imię tej siatkarskiej miłości będę kibicować.
Choć miłość do siatkówki też jest trudna.

Prawda jest taka, że szczęśliwe zakończenia nie rosną na drzewach.
Oby urosły na boisku.

"Marzenia nie stają się rzeczywistością dzięki magii, do tego potrzeba potu, determinacji i ciężkiej pracy."

~ Collin Powell

Trzymajcie się!

Snajperowa

PS : Transferowy rollercoaster będzie się toczył swoim życiem.